Al enige tijd was het geweten dat er op 12 juni een 'geprogrammeerde' waterlossing zou gebeuren op de Vesder in Eupen en die stond uiteraard in onze kalender genoteerd.

 

Voor mijn vertrek had ik de 'Ardennenbijbel' van Gilbert geraadpleegd waarin hij dat traject beschijft als :

 

Bij mijn aankomst spoot het water al uit één opening aan de voet van de stuwdam in een gordijn van druppels. Het zag er goed uit !!

En ja hoor, al van 9u kwamen de eerste vaarders uit België, Nederland en Duitsland toe om dit prachtig stukje WW te paddelen.

 

Onze club was op het gekende ..."10u verzameling aan de start" .... present.  Vlug werden de kajaks gelost en vertrok de navette naar de uitstapplaats .

 

En toen begon het : na een 'laatste' groepsfoto voor het vertrek vertrok de ploeg (11 kajaks, 1 WWkano  + 1 Topoduo) aan de tocht.

Voor sommigen de waterdoop (figuurlijk en letterljjk) op serieus WW, voor iemand de doop in een Topoduo.

 

Al direct na de start werden de kajaks gegrepen door de stroming en links-rechts heen-en-weer geslingerd op de koppen van de  woelige Vesder, klotsend over en tussen verborgen rotsblokken, en dat had vrij vlug enkele zwemmers tot gevolg.

Het duurde eventjes tot er een goede stop gevonden was en daar kwam al een paarse kajak aangedobberd, wat later gevolgd door een 'voetganger' langs de oever.

Niks erg aan de hand, alleen een nat neopreen en de ploeg paddelde verder.

 

En dan kwam de eerste stuw die vlot gesprongen kon worden. Opnieuw werd bewezen dat vastgrijpen aan de takken een slecht idee is dat meestal afgestraft wordt met een nat pak !!

De volgende stuw had een venijnige rolgolf die duwde in de richting van de rotswand waar  er serieus tegen-gepaddeld moest worden met als gevolg dat er enkele kajaks leeggekieperd moesten worden en ineens een paddel alleen passeerde, oeps.

 

Bij het binnenkomen van stad Eupen ligt een stuw die NIET gesprongen wordt maar waar overdragen een kleine moeite is. We waren dan getuige dat een paar kajakvaarders  het toch probeerden met als gevolg dat een van hen gevat werd in de onderstroom, reddingszakken door de lucht vlogen en de onverlaat aan wal werd gebracht maar zijn kajak lang in die golf is blijven rondtollen. Uiteindelijk goed verlopen maar uiterst onverstandig !

 

Vanaf daar liggen er nog negen stuwen te springen waarvan we onthouden dat de dubbele aan de "Kabel-werke" de meest ambetante is. Een kajak bergen is daar altijd "werken".

 

En na de aankomst waren er nog 9 kajaks present voor een 2de afdaling en werd vlug een navette geregeld naar de start want de kraan zou om 16u dichtgedraaid worden..!!

Deze afdaling ging vlotter want de problemen waren al verkend bij de eerste afdaling en zodoende  moest er minder verkend worden.

 

De dag werd dan afgesloten in de klassieke stop aan de brug in Eupen waarvan we onthouden dat de waard dikke druppels zweet produceerde onder zijn hoed (niet gewoon om zo'n groep te bedienen), er een verschil in volume is tussen een kleine en grote mazout  en we daar noodgedwongen moesten wachten tot een hevige plensbui ons ervan weerhield 'droog' op de parking te geraken.

En in die tussentijd werd de 'straffe verhalen' doos opengetrokken  .....

 

We houden het traject op WW II+ tot WW III

De pegel in Eupen gaf  86cm waar 69 cm middelmatig debiet is.

 

JaDem