Grevelingenmeer 2019

Zondag 30 juni, 7.20u, zes enthousiaste en nieuwsgierige zeekajakkers geven present bij het botenlokaal in Wilsele voor een heerlijk zomers dagje initiatie zeekajak! Sam heeft ons beginnelingen op open water uitgenodigd om een dagje mee naar het Grevelingenmeer te gaan waar hij graag zijn kennis en ervaringen met het zeekajakken met ons wil delen. Meer dan enthousiast en vol goesting stonden we te trappelen om te vertrekken. De zeekajaks waren snel op het dak van de camionetten gebonden en de chauffeurs verdeeld. Daar gingen we, armen en gezichten alvast ingesmeerd met factor 30, voorzien van het nodige proviand voor onderweg en vooral geladen met liters drinkwater.

Na nog geen anderhalf uur later arriveerden we in Zeeland, op onze plaats van bestemming, Scharendijke, aan het grootste zoutwatermeer in Europa. De boten mochten alvast wennen aan de zilte zeelucht en vonden hun startplaatsje op het strand, de interne mens snakte naar een bemoedigende tas koffie. Nog geen kwartier later stonden we alweer op het strand, het water, de meeuwen en de zon riepen ons…

Sam had zich degelijk voorbereid: we kregen al direct een reglement voor het kajakken op open zee toegestopt. Bijhouden, en vooral onthouden dat, als we ooit de échte open zee opgaan, er zelfs een scheepvaartreglement in je boot of op je lijf aanwezig moet zijn.

Op het strand legde hij de verplichte, extra zee-uitrusting open en gaf er de nodige uitleg bij: reserve paddel, reddingsvest, meertouw van minimaal 10 meter lengte, hoosvat / pomp, minimaal 2 waterdicht verpakte handflares, kompas, zaklamp, misthoorn of fluitje, enterhaakje, basis eerste hulpset en basismedicijnen, scheepvaartreglementen, getijdenboekje en bijgewerkte zeekaarten.

Er stond een aardig windje van net geen 4 Beaufort, wat betekende dat we ferm zouden mogen peddelen bij het oversteken van de vaargeul. Eerst moesten we echter nog wat bootgevoel aanleren, wat stabieler in onze boten zitten en mee durven gaan met de beginnende golven. Miek ging als eerste het water in, gewapend met helm en warme kajakjas, tegen … de genadeloze zon. Sophie, Eric, Karin, Rudie en Sam volgden, de baai van Scharendijke uit.

De eerste rode boei gepasseerd, konden we de vaargeul over. Zeilboten zetten koers vanuit open zee richting het Grevelingenmeer, we moesten hen dwarsen. Ook al hebben we als zwakke watergebruiker in principe voorrang, we hebben de zilveren pleziervaartuigen galant hun rugwind gegund.
Het was wat wennen, dat varen op halfopen water. De golven brachten ons in het begin wat van de wijs. Controle houden met je lijf, was de boodschap, ook al deinde je boot heen en weer maar natuurlijk ook op en neer op de golven. Stroomopwaarts lag de groen boei al te blinken waar we op mikten. Daarna was het weer varen naast de vaargeul waar het wat rustiger uitdobberen was, zeker eens we de kering hadden genomen. Met de wind in de rug vaarden we nu richting onze picknickplaats. Meeuwen vlogen laag over, scholeksters pikten wormpjes uit het oeverzand, de wind woei door de (vrouwen…) haren, het zoute water spatte op ons gezicht.

Aanleggen en picknicken deden we in een rustige baai, die we prompt de naam de blue lagoon meegaven, heerlijk rustig was het er. Wel nooit geweten dat Brooke Shields en Christopher Atkins ook kwallen en krabben moesten ontwijken wanneer ze het water ingingen…

Eens onze honger gestild, was het tijd voor het aanleren van basismanoeuvres. Opnieuw de boten en het water in. We blijven nog even in onze baai hangen om het “edgen” uit te proberen. Edging is de basis van alle verdere kajaktechnieken, leerde Sam ons. We moeten controle leren krijgen over onze boot, door zover we kunnen met onze heupen de boot te laten kantelen, maar ons zwaartepunt centraal te houden. Op deze manier kan je je een zeekajak extra bestuurbaar maken.

Wat verderop probeerden we enkele reddingstechnieken uit. 
Zowel de techniek waarbij je jezelf alleen in je boot moet kunnen hijsen, als die waarbij je steun kan vragen aan een tweede kajakker op water, werden uitgebreid toegelicht en uitgeprobeerd.

Als we dan toch op volle water onze boot uitmoesten, konden we evengoed de eskimorol nog eens uitproberen. Geen schande dus als we niet helemaal bovengerold geraakten…
De peddlefloat bleek nochtans een handig hulpmiddel om met de lange boot die een zeekajak toch is, boven te geraken. Uit de boot het water in springen dan maar, we moesten allemaal én onszelf én ook een ander het water uit kunnen halen en de boot weer in krijgen.

Als laatste kregen we de draw stroke (soort rappel?) gedemonstreerd. Handig om in volle vaart toch nog snel een koerswijziging door te voeren.  En die koerswijziging kwam eraan, richting Scharendijke weer.
We waren een heel eind afgedreven en hadden dus nog wat kilometers actief peddelwerk voor de boeg, ieder in groepjes op zijn eigen tempo. De boten werden het strand opgetrokken, we schudden het zand uit onze haren en laarzen, en genoten nog even na op een zonnig terrasje.

Dank je wel, voor deze heel leerrijke en gezellige dag, Sam,
dit doen we snel nog eens over!
Karin, Miek, Rudie, Sophie, Eric