Zaterdagmorgen 8u25 locatie botenlokaal. Miek zit er eenzaam op de stoep als ik kom aangereden.  Ze had al haar materiaal reeds klaar gelegd... motivatie? Je mag er zeker van zijn.  Stralend weer, waarschijnlijk de beste dag van de hele zomer.  De efemeriden stonden gunstig en de golfhoogte voorspelde een leerbare zee. Ik had dit nog maar net gezegd en Elisabeth kwam aangefietst... 

't materiaal opgeladen en vastgebonden, omkijken en Anne Mieke Bouche, een externe kayakker van de club van Hasselt stopte. We reden met twee auto's op, maar in Wetteren dachten ze daar anders over.  Ons even voor een uurtje in een rijtje zetten... of een ommetje maken over de secundaire wegen... niets gekort, een uur minder kayakken.

 

We werden heel goed onthaald in de surfclub.be te Oost Duinkerke We konden er onze hap opknabbelen, iets drinken, omkleden en de auto in alle veiligheid achterlaten.

De kayaks leken boten, toen we ze door 't losse zand duin op strand af moesten sleuren... Laag water... wat kan een waterlijn ver liggen...

Miek was niet te houden, er was immers al meer dan tijd genoeg verloren gegaan met de file en het eten.  We moeten op 't water, onder een schitterend stralende zon, een kerend tij, matige wind... zalig. Na wat korte uitleg ging Miek van start en volgde de instructies nauwgezet.  Anne Mieke had wat minder geluk.  De kleine speelboot scheurde als gek, als ze op een golf geraakte.  Maar vaak draaide het op een zwempartijtje uit, onvermoeibaar opnieuw inzetten opnieuw proberen...

Elisabeth gaf het uiteindelijk op, de kayak bleek niet geschikt en de zon was zo aanlokkelijk.

Er werd dus ook vlot gewisseld van boten en vooral behoorlijk veel gelachen.  

Of er gesurfd werd, je mag het geloven... De golfhoogte was tussen de 60 en 80 cm en om de vier seconden kwam er een nieuwe... De afstand om te surfen tussen de 120 m op het toppunt en 20 m op 't einde van de dag.  De zee was hoog opgekomen en dus tijd om te stoppen... Maar dat was buiten mezelf gerekend.  Van de club kregen we een kas, waarmee we de zandboten naar boven konden halen.  Eerst douchen, want we waren al veel te lang op 't water en men sloot de surfschool.  Sofie wachtte een andere afspraak. en Dan heb je dat voor...Vooruit niet iedereen zal dat voor hebben, maar ik ben toch wel de eerste... mijn sleutels vergeten in de douche van een afgesloten gebouw... Sofie zou gaan eten en de man was thuis... maar wie was dat? Facebook bracht ons bij hem, via haar.  Dan de 1207 gebeld om zijn nummer te kennen... ik kon een boodschap achterlaten.. keep the fingers crossed, een uur, en ... zes toeren rond het gebouw op zoek naar een oplossing, belde mijn gsm.  Die vriendelijke man deelde ons mee dat Sofie aan 't raam van 't komfoor zat... Elisabeth en Anne Mieke offerden zich vrijwillig op om de sleutel te halen... Miek vertoefde ondertussen in de golven van een andere wereld.

Ik geraakte aan de sleutel en we konden, proper en net, met afgewassen boten gaan genieten van een prachtig ondergaande zon in de kussens van een dijkterras. Vier gelukkige kayakkers samen.

24u00 en helemaal versleten borgen we de kayaks in het botenlokaal en gingen huiswaarts... met de koestering van de stille gedachte dat we dit nog eens moeten overdoen.